Volgens mij zit er een goede redactie bij DWDD, een redactie die behoorlijk in de gaten heeft wat er leeft binnen (een bepaald deel van) ons mensen. Oke, soms zijn ze iets té Amsterdams en schoten ze door in de discussie rondom Cruijff en Van Gaal. Maar vaak zitten ze aardig goed. Bijvoorbeeld afgelopen vrijdag.

De berichtgeving rondom Friso. Daar is veel over te doen en er was meer dan genoeg over gezegd. Bij DWDD voelden ze dat goed aan door de uitzending van vrijdag na het dramatische nieuws van die middag af te sluiten met nummers van hoop en troost. Even stil en een beetje bezinnen. En binnen de snelheid van DWDD ruimte creëren om te beseffen dat Friso een man is, een vader is en een moeder heeft. Dat was wel nodig.

Ik vind dat mooi.

 

____________

Ps. Geen idee hoe deze uitzending geland is trouwens, want ik mis mijn thermometer voor een tijdje. Dus wellicht is deze post mosterd na de maaltijd of de zoveelste post daarover. Sorry dan.